A historia ven de hai uns anos. Emilia (á que lle dedico a entrada) é coñecida como a bruixa do punt entre os "marcapaxineiros cataláns". Por unha serie de bromas e de sorte en varios sorteos de marcadores, comenzaron a chamarme meiga (como se dice en Galicia)e sempre que nos carteamos seguimos coa broma. A escoba (de bruxa) que non saíu nunca de Galicia é a miña, por suposto; non a de Emilia, que ten moito recorrido e vai moi por diante nas súas fórmulas de caldeiro (aínda que eu, novata, non llo recoñezo).
Muy bonitos los marcapáginas ...y algún paisaje se prestaría a una reunión de bruxas.
ResponderEliminarUnha aperta
Luisa
Seguro que sí; pero alguna escoba no ha salido nunca de la comunidad y no sé cómo respondería; jajaja.
EliminarBiquiños
Subscrevo o comentário de Luisa. :-))
ResponderEliminarAbraço.
A historia ven de hai uns anos. Emilia (á que lle dedico a entrada) é coñecida como a bruixa do punt entre os "marcapaxineiros cataláns". Por unha serie de bromas e de sorte en varios sorteos de marcadores, comenzaron a chamarme meiga (como se dice en Galicia)e sempre que nos carteamos seguimos coa broma. A escoba (de bruxa) que non saíu nunca de Galicia é a miña, por suposto; non a de Emilia, que ten moito recorrido e vai moi por diante nas súas fórmulas de caldeiro (aínda que eu, novata, non llo recoñezo).
EliminarApertas.